aktualności

Fosfor ultrafioletowy można podzielić na fosfor nieorganiczny i organiczny, niewidzialny proszek fluorescencyjny, w zależności od źródła pochodzenia. Fosfor nieorganiczny należy do związków nieorganicznych o drobnych, kulistych cząsteczkach i łatwej dyspersji, o średnicy 98% wynoszącej około 1-10U.
Posiada dobrą odporność na rozpuszczalniki, kwasy i zasady oraz wysokie bezpieczeństwo.
Odporność na ciepło jest dobra, maksymalna temperatura wynosi 600℃, nadaje się do wszelkiego rodzaju obróbki w wysokich temperaturach.
BRAK MIGRACJI KOLORÓW (MIGRACJI), brak zanieczyszczeń.
Nietoksyczny, nie rozlewa formaliny po podgrzaniu. Można go używać do barwienia zabawek i pojemników na żywność.
Wadą jest to, że kolor fluorescencyjny nie jest tak jasny jak w przypadku fosforu organicznego, a proporcja dodatku jest wyższa.

Zalety fosforów organicznych są oczywiste: jasna barwa fluorescencyjna, mniejszy rozmiar, duża jasność bez zdolności krycia, współczynnik przenikania światła powyżej 90%.
Wykazuje dobrą rozpuszczalność w rozpuszczalnikach organicznych. Można go rozpuścić w rozpuszczalnikach wszelkiego rodzaju, ale rozpuszczalność jest różna, dlatego należy dobrać odpowiednie rozpuszczalniki.
Wadą jest to, że luminofory organiczne należą do grupy barwników, należy więc zwrócić uwagę na problem przesunięcia koloru.
Ze względu na słabą odporność na warunki atmosferyczne, w trakcie stosowania należy dodać inne stabilizatory.
Odporność na ciepło nie jest tak dobra jak w przypadku fosforu nieorganicznego, najwyższa temperatura odporności wynosi 200℃, nadaje się do przetwarzania w wysokiej temperaturze w zakresie 200℃.